അഥ ഷട്ഷഷ്ടിതമഃ സർഗഃ
ഏവമുക്തോ ഹനുമതാ രാമോ ദശരഥാത്മജഃ।
തം മണിം ഹൃദയേ കൃത്വാ രുരോദ സഹലക്ഷ്മണഃ॥1॥
തം തു ദൃഷ്ട്വാ മണിശ്രേഷ്ഠം രാഘവഃ ശോകകർശിതഃ।
നേത്രാഭ്യാമശ്രുപൂർണാഭ്യാം സുഗ്രീവമിദമബ്രവീത് ॥2॥
യഥൈവ ധേനുഃ സ്രവതി സ്നേഹാദ് വത്സസ്യ വത്സലാ ।
തഥാ മമാപി ഹൃദയം മണിശ്രേഷ്ഠസ്യ ദർശനാത് ॥3॥
മണിരത്നമിദം ദത്തം വൈദേഹ്യാഃ ശ്വശുരേണ മേ ।
വധൂകാലേ യഥാ ബദ്ധമധികം മൂർധ്നി ശോഭതേ ॥4॥
അയം ഹി ജലസംഭൂതോ മണിഃ പ്രവരപൂജിതഃ।
യജ്ഞേ പരമതുഷ്ടേന ദത്തഃ ശക്രേണ ധീമതാ ॥5॥
ഇമം ദൃഷ്ട്വാ മണിശ്രേഷ്ഠം തഥാ താതസ്യ ദർശനം ।
അദ്യാസ്മ്യവഗതഃ സൗമ്യ വൈദേഹസ്യ തഥാ വിഭോഃ॥6॥
അയം ഹി ശോഭതേ തസ്യാഃ പ്രിയായാ മൂർധ്നി മേ മണിഃ।
അദ്യാസ്യ ദർശനേനാഹം പ്രാപ്താം താമിവ ചിന്തയേ ॥7॥
കിമാഹ സീതാ വൈദേഹീ ബ്രൂഹി സൗമ്യ പുനഃ പുനഃ।
പരാസുമിവ തോയേന സിഞ്ചന്തീ വാക്യവാരിണാ ॥8॥
ഇതസ്തു കിം ദുഃഖതരം യദിമം വാരിസംഭവം ।
മണിം പശ്യാമി സൗമിത്രേ വൈദേഹീമാഗതാം വിനാ ॥9॥
ചിരം ജീവതി വൈദേഹീ യദി മാസം ധരിഷ്യതി ।
ക്ഷണം വീര ന ജീവേയം വിനാ താമസിതേക്ഷണാം ॥10॥
നയ മാമപി തം ദേശം യത്ര ദൃഷ്ടാ മമ പ്രിയാ ।
ന തിഷ്ഠേയം ക്ഷണമപി പ്രവൃത്തിമുപലഭ്യ ച ॥11॥
കഥം സാ മമ സുശ്രോണി ഭീരു ഭീരുഃ സതീ തദാ ।
ഭയാവഹാനാം ഘോരാണാം മധ്യേ തിഷ്ഠതി രക്ഷസാം ॥12॥
ശാരദസ്തിമിരോന്മുക്തോ നൂനം ചന്ദ്ര ഇവാംബുദൈഃ।
ആവൃതോ വദനം തസ്യാ ന വിരാജതി സാമ്പ്രതം ॥13॥
കിമാഹ സീതാ ഹനുമംസ്തത്ത്വതഃ കഥയസ്വ മേ ।
ഏതേന ഖലു ജീവിഷ്യേ ഭേഷജേനാതുരോ യഥാ ॥14॥
മധുരാ മധുരാലാപാ കിമാഹ മമ ഭാമിനീ ।
മദ്വിഹീനാ വരാരോഹാ ഹനുമൻകഥയസ്വ മേ ।
ദുഃഖാദ്ദുഃഖതരം പ്രാപ്യ കഥം ജീവതി ജാനകീ ॥15॥
ഇത്യാർഷേ ശ്രീമദ്്രാമായണേ വാല്മീകീയേ ആദികാവ്യേ സുന്ദരകാണ്ഡേ ഷട്ഷഷ്ടിതമഃ സർഗഃ